Για τη Λυτρωση

η λυτρωση θα ρθει..


οταν βγαλω
μια τριχα απ τα μαλλια μου
διχως να σκεφτω το δευτερολεπτο του πονου


οταν κοιταξω
τον παντα ησυχο δρομο απ το παραθυρο
και τον δω να εγκωμιαζεται απο την καταστροφη του


η λυτρωση θα ρθει...



οταν δω
για πρωτη φορα
μια πορτα να κλεινει





οταν κρεμασω
τους αλλους μου εαυτους διπλα στα ρουχα μου
και βγω στον ηλιο με την βραδυνη μου οψη

η λυτρωση θα ρθει...

οταν ξεχασω
το χαμογελο στον καθρεφτη μου
γιατι η λογικη εγινε αρρωστια
και ζηταει απελπισμενα τα ματια μου

οταν ξερασω
τις σκεψεις μου τη σωστη στιγμη
γιατι δεν εχω λεφτα να πλυνω την ντροπη μου

θα ρθει...

οταν ολος ο κοσμος γινει γαλαζιος
και οι πληγωμενες ανταυγειες του
μπαλωσουν τις ασθενικες ορμες μου
και η λαμψη του
θα μεινει για παντα στα ματια μου
καθως θα αφουγκραζομαι τη ζωη μου
στα καθισματα του λεωφορειου